17:04

хочу заниматься с тобой всеми словами ©
Делай со мной, что хочешь.
Стань моей тенью до завтра.
Ломай моі пальцы.
Целуй мою кожу.
Так тянет расстаться.
Но мы же похожі.
Ах, в моіх же зрачочках страх.
І в ніх же чужая боль… Zero (с) Z


Прывіт-прывіт. Я ведаю, што ты шчэ раз зазірнеш на мой дзённічак.
Думаеш, пасля таго раза я яго закрыю? Неа, не здагадаўся…
Таму, калі ты зараз гэта чытаеш, спадзяюся, гэта раз апошні – можа, хопіць сумлення пакінуць мне хоць крышачку вольнай асабістай прасторы?!
Мой далькажык, паведамленні – рэч асаблівая – тут я ўжо сама вінавата. Зразумела.

Скажы шчыра, чаго табе не хапае?! Не падабаецца простае жыццё – трэ ўскладніць, патрэбны турботы?! Зламай сабе руку, ці выкінь ключы ад кватэры – новыя ўражанні – вось яны. Каб жыццё мёдам не здавалася.
Ці то ты лічаш нашыя адносіны такімі ўжо ненатуральна-ідэальнымі, што трэ дадаць ім турботаў з непаразуменнямі.
Ты толькі на адно чамусь забыўся. Я не згодна! Ты, калі ласачка, стварай праблемы для вастрыні жыцця. Толькі вось вырашаці іх будзеш адзін. Без мяне.
Насамрэч, я даўно ўжо так не плакала. І не напівалася. Дзівак чалавек,
Ты мяне не шкадуеш.
Ты мяне не шкадуеш.

Не, разумееш, а што мне было рабіць?? Расказаць ўсё – проста прыйсці і выплюнуць тэ гэна ў вочы? Лягчэй бы было?! Я забылася на гэта, ён забыўся. Мы - сябры, разумееш. Толькі сябры. Проста здараецца – зносіць дах капітальна.
Бля, да зразумей ты!!!!!!!!!!!!!!
Проста ў гэтым свеце трэба шчэ ўмець дараваць. Калі так ўжо здарылася…



Комментарии
20.11.2007 в 10:40

Счастье - это я, несчастье - иметь такое счастье)))
Каб зразумець, патрэбен час, шмат часу...
20.11.2007 в 18:27

хочу заниматься с тобой всеми словами ©
спадзяюся, што нам хопіць гэтага часу.
21.11.2007 в 20:44

Счастье - это я, несчастье - иметь такое счастье)))
i я спадзяюся...
22.11.2007 в 17:27

хочу заниматься с тобой всеми словами ©
:)

Расширенная форма

Редактировать

Подписаться на новые комментарии
Получать уведомления о новых комментариях на E-mail